چشمان بارانی

می‌گن از آنچه می‌بینیفقط نیمی رو باور کنو از آنچه می‌شنوی

هیچ چیز رو باور نکن.شاید اولش اغراق‌آمیز به نظر بیاد،

اما هرچی جلوتر می‌ریممی‌فهمیم جهان همیشه

آن‌طور که دیده و شنیده می‌شه نیست.آدم‌ها گاهی پشت لبخند خسته‌ان،

پشت سکوت پر از حرفن،و پشت حرف‌هاشون

هیچ حقیقتی نیست جز ترس، عادت یا تعارف.دیدن همیشه واقعیت نیست،

شنیدن همیشه شناخت نمیاره.زندگی یک لایه‌ی پنهان داره

که فقط با فهمیدن روشن می‌شه،نه با قضاوت‌های سریع. ادم وقتی آروم می‌شه که کمتر اعتماد کنه به ظاهر ماجراو بیشتر تکیه کنه به آن چیزی

که در سکوتِ خودش می‌فهمه.نه بدبین بودن،نه ساده‌باوری—

فقط یک تعادل انسانی:کمی تماشا،کمتر قضاوت،و بیشتر شناخت.

شب‌ بخیر…

به آرامشی که از فهمیدن میاد،

نه از باور کردن هر چیز.