چشمان بارانی

امروز یادآور یک حقیقت ساده است:
جهان، روی شانه‌های زنانی می‌ایستد
که شاید خسته باشند،
شاید دل‌شان پر باشد،
شاید هزار زخمِ ناگفته داشته باشند…
اما باز هم ادامه می‌دهند.
امروز، تقدیر از مادرانی‌ست
که بی‌صدا جهان ما را نگه داشته‌اند؛
و زنانی که—even در دل همین روزمرگی‌ها—
قوی می‌مانند، می‌بخشند،
و با تمام نادیده‌گرفته‌شدن‌ها
باز هم چراغ خانه‌ها و دل‌ها هستند.
نه جشن‌ها حق این روز را ادا می‌کند،
نه تبریک‌ها…
ولی شاید همین یادآوری کوچک کافی باشد
که بگوییم:
قدرت واقعی همیشه آرام است،
و این آرامش را از شما آموخته‌ایم.
روز زن و روز مادر مبارک؛
به همه‌ی زنانی که بودن‌شان
دنیا را کمی مهربان‌تر می‌کند